تفاوت استامینوفن (پاراستامول) و ایبوپروفن

استامینوفن به گروه مسکن‌ها مربوط می‌شود و ایبوپروفن در دسته دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) قرار می‌گیرد.

استامینوفن‌ها و ایبوپروفن‌ها برای رفع درد و تب، کاربرد دارند. اما ایبوپروفن، باعث کاهش التهاب می‌شود.

تفاوت استامینوفن با ایبوپروفن:

اشکال دارویی استامینوفن و ایبوپروفن متنوع است. از جمله:

• قرص‌های خوراکی
• کپسول‌های خوراکی
• سوسپانسیون خوراکی
• قرص‌های جویدنی

ایبوپروفن، معمولاً به صورت قطره‌های خوراکی غلیظ تولید و عرضه می‌شود.

اشکال دیگر استامینوفن:

• اکسیر خوراکی
• محلول خوراکی
• قرص و کپسول‌های خوراکی طولانی رهش
• شیاف رکتوم
• قرص ذوب سریع
• قرص‌های جوشان

سن مصرف استامینوفن و ایبوپروفن:

مصرف استامینوفن (پاراستامول) و ایبوپروفن، در همه گروه‌های سنی بلامانع است.

نوزادان بالای ۶ ماه نیز می‌توانند از ایبوپروفن استفاده کنند.

مصرف استامینوفن نیز برای همه گروه‌های سنی، بدون مشکل می‌باشد. اما اگر کودک شما زیر دو سال است؛ برای مصرف استامینوفن باید حتماً با پزشک کودکان مشورت شود.

انواع گوناگون اشکال و شیاف‌های مایع را می‌توان به نوزادان و کودکان خردسال داد.

برای کودکان بزرگتر که توانایی جویدن قرص را دارند؛ می‌توان برای مصرف به آن‌ها، قرص‌های جویدنی یا خوراکی داد. باید توجه داشته باشید که قدرت و دوز قرص‌ها، با توجه به سن افراد، متفاوت است. بنابراین برای مصرف آن‌ها، دستورالعمل‌های محصول را در مقادیر دقیق خوانده و مصرف کنید.

عوارض جانبی قرص استامینوفن و ایبوپروفن:

همانند دیگر دارو‌ها شیمیایی که عوارض جانبی ناشی از مصرف به دنبال دارند؛ مصرف قرص استامینوفن و ایبوپروفن نیز، می‌تواند با عوارض جانبی گوناگونی همراه باشد. و در افراد به شکل‌های گوناگون، بروز پیدا کند؛ زیرا توانایی هضم قرص‌ها، در بدن افراد، متفاوت است.

برای مثال:

عملکرد تجزیه قرص استامینوفن با کبد انسان، در ارتباط است؛ بنابراین مصرف استامینوفن در افرادی که دچار آسیب کبدی هستند؛ می‌تواند کشنده باشد و باعث مرگ شود.

اگر فرد بیش از حد، در یک دوره ۲۴ ساعته، از استامینوفن استفاده کند؛ آسیب کبدی ممکن است رخ بدهد. بنابراین افراد نباید از قرص‌هایی که حاوی استامینوفن هستند، بیشتر از یک محصول، مصرف کنند.

ایبوپروفن، از طریق کلیه‌ها از بدن خارج می‌شود. مصرف طولانی و بیش از حد آن ممکن است باعث آسیب به کلیه و خونریزی معده شود.
اگر از دوز‌های بالای ایبوپروفن، در مدت زمان طولانی‌تر، استفاده شود؛ احتمال ابتلا به بیماری‌های زیر افزایش پیدا می‌کند. همانند:

• لخته شدن خون
• حمله قلبی
• سکته

تداخل دارویی استامینوفن و ایبوپروفن، با دیگر دارو‌ها:

مصرف استامینوفن و ایبوپروفن با دیگر دارو‌ها، ممکن است تداخلاتی به همراه داشته باشد و برای بدن خطرناک باشند.

بنابراین، افراد برای جلوگیری از تداخلات دارویی، هنگام استفاده از دیگر دارو‌ها، حتماً با پزشک خود مشورت کنید. استامینوفن و ایبوپروفن با الکل و وارفارین رقیق‌کننده خون، می‌تواند باعث تداخل دارویی شود.

تداخل دارویی استامینوفن با دیگر دارو‌ها:

مصرف استامینوفن با دارو‌های زیر باعث ایجاد تداخل دارویی می‌شود. بنابراین در مصرف آن‌ها، لازم است دقت بسیار زیادی به خرج دهید.

• آپرپیتانت
• کاربامازپین
• کلستیرامین
• داساتینیب
• فوزاپرپیتانت
• ایماتینیب
• ایزونیازید
• لاموتریژین
• متیراپون
• فنوباربیتال
• فنی توئین
• پروبنسید
• سورافنیب

تداخل داروی ایبوپروفن با دارو‌های دیگر:

در هنگام مصرف ایبوپروفن، مراقب باشید از دارو‌های زیر استفاده نکنید. زیرا تداخل دارویی ایجاد می‌شود و اثرات خطرناکی به دنبال دارد.

• آسپرین
• انالاپریل
• فوروزماید هیدروکلروتیازید
• کتورالاک
• لیزینوپریل
• لیتیوم

اگر در بدنتان مشکل خاصی وجود دارد؛ از ایبوپروفن و استامینوفن با شرایط پزشکی خاص، می‌توانید استفاده کنید. اگر موارد زیر را قبلاً تجربه کرده‌اید؛ هنگام استفاده از استامینوفن و یا ایبوپروفن، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

• سابقه لخته شدن خون
• بیماری کبدی
• بیماری کلیوی

اگر قبلاً سابقه موارد زیر را داشته‌اید؛ قبل از استفاده از استامینوفن، حتماً با مشورت پزشک، این دارو را مصرف کنید.
کمبود گلوکز-۶-فسفات دهیدروژناز (G۶PD). فنیل کتونوری.

به طور کلی، در هنگام استفاده از استامینوفن و ایبوپروفن، ممکن است تداخلات دارویی، بروز پیدا کند. بنابراین، هنگام استفاده از این دارو‌ها، در اشکال مختلف، حتماً با پزشک خود مشورت کنید و اگر و اگر سابقه بیماری‌هایی همچون لخته شدن خون، بیماری‌های کبدی و کلیوی دارید؛ حتماً در مصرف این دو قرص، احتیاط کنید.