۱. کالری کم یا صفر
اکثر شیرینکنندههای مصنوعی غیرمغذی هستند، به این معنی که کالری ناچیز یا هیچ کالری ندارند زیرا به طور کامل توسط بدن متابولیزه نمیشوند.
۲. شدت شیرینی بالا
آنها بسیار شیرینتر از ساکارز (شکر سفره) هستند، بنابراین فقط مقادیر کمی از آنها مورد نیاز است:
- آسپارتام: ~۲۰۰ برابر شیرینتر
- ساخارین: ~۳۰۰ برابر شیرینتر
- سوکرالوز: ~۶۰۰ برابر شیرینتر
- آسهسولفام-کا: ~۲۰۰ برابر شیرینتر
۳. حداقل تأثیر بر قند خون
بیشتر آنها سطح گلوکز خون یا انسولین را افزایش نمیدهند، که آنها را برای دیابتیها مناسب میکند (به جز آسپارتام که حاوی فنیلآلانین است).
۴. غیر پوسیدگیزا
برخلاف شکر، شیرینکنندههای مصنوعی به پوسیدگی دندان کمک نمیکنند، زیرا باکتریهای دهان نمیتوانند آنها را تخمیر کنند.
۵. پایداری در برابر حرارت
- پایدار در برابر حرارت (برای پخت و پز مناسب): سوکالوز، آسهسولفام-کا
- ناپایدار در برابر حرارت (در هنگام پخت شیرینی خود را از دست میدهد): آسپارتام
۶. پسمزه
برخی از شیرینکنندهها (مانند ساخارین، استویا) میتوانند پسمزه تلخ یا فلزی داشته باشند، به همین دلیل اغلب از مخلوطها (مانند آسپارتام + آسهسولفام-کا) استفاده میشود.
۷. ایمنی و وضعیت نظارتی
تمام شیرینکنندههای تأیید شده (مثلاً توسط FDA، EFSA) در حد میزان مصرف قابل قبول روزانه (ADI) ایمن در نظر گرفته میشوند، اما در مورد اثرات بلندمدت آنها بحث وجود دارد.
- جنجالها: نگرانیهای گذشته در مورد ساخارین (سرطان در موشها، که برای انسان رد شد) و آسپارتام (شواهد ضعیف برای سرطانزایی در دوزهای بسیار بالا).
۸. تحمل گوارشی
- برخی از الکلهای قندی (مانند سوربیتول، زایلیتول) در مقادیر زیاد میتوانند باعث نفخ یا اسهال شوند.
- شیرینکنندههای مصنوعی خالص (مانند سوکالوز، آسپارتام) معمولاً در دوزهای عادی بر هضم تأثیر نمیگذارند.